Print is dood?

Wie leest er nog een boek, wie bladert er nog door een tijdschrift, wie ziet er nog wel eens een krant? He-le-maal niemand! Nee, we zijn allemaal enorm aan het twitteren, filmpjes aan het kijken op ons mobieltje en aan het WII-en. Vergeet ik bijkans de nachtelijke uren die we besteden aan onze netwerk- en datingsites. Dus zet Reed Business de bijl in zijn blaadjes en ziet Wolters Kluwer mogelijkheden om nog meer te bezuinigen. Het galmt op de lege redactielokalen .... En als het slecht gaat met de blaadjes, dan hebben ook de advertenties het moeilijk. Print is dood klink het triomfantelijk uit verdachte hoek (online nerds met een internet- of in-game-advertisinghut, of - heel erg - oudere vakgenoten die een nieuw, digiverantwoord imago aanmeten door over hun eigen werk heen te zeiken). Zielig! Print is misschien geen mainstream meer. Het is de cult band die alleen kleine podia beklimt, terwijl de goegemeente Ahoy binnengolft voor Frans B. of Ali B. Maar print leeft. En daar is een goede reden voor: print kan iets wat geen film kan, wat geen opt-in-online-advertising-game-formulier vermag. Het kan in het platte vlak, stil en in enkele seconden een wereld oproepen, een boodschap overbrengen en je daarvoor belonen met een goed gevoel.

Een paar voorbeelden: