Hoe komen we toch aan al die spullen?

Even voor de duidelijkheid: ik hou van spullen. Mooie spullen, handige spullen, imago spullen. Ik ben er gek op. Ik heb er dan ook veel van. Toch knaagt er iets. Heeft niks met duurzaamheid te maken. Het is meer dat je door je eigen spullen het bos niet meer ziet. Dat je een shurgardhok gaat huren om de bende die je niet meer in je eigen huis kwijt kunt op te slaan. Dat je een dagtaak hebt aan het beheren van Mijn Marktplaats. Jee weer een pan, weer een stoel, weer een boek, weer een stapeltje tijdschriften en kijk, nog meer gereedschap, verfbussen, tuinhout, kinderspeelgoed en tv's. Fietsen, weegschaaltjes, boeddha beelden, geurkaarsen, designer kleding, luxaflex, Ipods, opladers, tijdloze meubels, tassen en koelkasten. Hoe komen we aan die troep. En waarom kopen we ons suf? Geen idee. Annie Leonard heeft wel een idee: haar 'The story of Stuff' is op zijn minst amusant en zet je aan het denken. Veel te rabiaat natuurlijk en beslist slecht voor de economie.