Facebook zal uit eenvallen in een groot aantal kleinere dedicated vriendensites, als ik uit ga van mijn eigen behoeften. Dus, ook weer n=1, koop geen aandelen van die club. En wat marketing betreft, show me the results voor producten als toiletpapier, wasmiddel, verzekeringen, pindakaas, vuilnisemmerzakken, Aardappel Anders... En vergelijk deze resultaten nu eens met doodnormale gedwongen confrontatie. Dat zou nu eens leuk zijn in Marketingtribune of Adformatie. En wat de die hard "Experts" betreft, ze doen me een beetje denken aan mijzelf (toen nog met lang haar) in mijn eindeloze pogingen mijn ouders duidelijk te maken dat free jazz te gek is. Voor mij ja, voor hen niet! Of mijn gespierde sportvrienden die zeggen dat sport te gek is, voor hen ja, voor mij niet! Die "experts" ontberen overstijgend denken. Heel vermoeiend en nauwelijks constructief.
Vers in Marketingtribune een leuk stukje van Dennis hoogervorst
vrijdag 18 februari 2011
donderdag 3 februari 2011
Scoren op Social Media is heel makkelijk.
Marketeers zijn teleurgesteld over de resultaten die ze boeken op social media. De meetbaarheid is een probleem. En wát je kunt meten, valt bar tegen in verhouding tot de investering die je doet. Dat is natuurlijk vervelend. Zeker als je bedenkt dat adverteerders hadden gehoopt direct in te kunnen pluggen in de heats en ginds van argeloze consumenten. Waar was het hopen op? Dat Facebookers en Hyvers en masse geheel vrijwillig ambassadeur werden van hun merken. En, blijkens succesvolle Amerikaanse cases, lukt dat soms ook wel. Nike is hot, de Walmart mokken-met-je-profielfoto-actie scoorde goed en er zijn nog veel meer aardige cases te vinden in de blogosphere. De best scorende actie op Facebook van de afgelopen weken was evenwel behoorlijk illegaal. Maar wel ongelofelijk slim. En leerzaam.
Vrienden plaatsten het volgende bericht op je prikbord:
Robert schreef:
I just saw who STALKS me here on Facebook! You can see who creeps around your profile too! http://www.facebook.com/l/22df7;www.coolredirect.com/stalker.
Enfin, je klikt op de link, want wie wil er nu niet weten wie er in je geïnteresseerd is. Je krijgt een mooi schermpje dat heel erg Facebook oogt met de vraag of de applicatie toegang mag krijgen tot al je Facebookgegevens. Even denk je, daar gaat mijn privacy, maar de nieuwsgierigheid overwint: Wie vindt mij interessant? >KLIK!
Achteraf blijkt het een ordinaire gegevensdiefstal te zijn, waarbij ook al je vrienden uitgenodigd worden om erachter te komen wie ongezien hun Facebookpagina bekijkt. Ik heb ongeveer 15 van die verzoeken gekregen. En op de eerste heb ik geklikt (bedankt Stephan Gonnissen ;-)).
Binnen korte tijd was heel Facebook geïnfecteerd.
Waarom is deze actie succesvol? Omdat hij gebruik maakt van de twee drijvende krachten achter het succes van Social Media: narcisme en exhibitionisme. De zuigende urgentie om toch maar vooral iemand te zijn en dat aan heel de wereld te tonen. Aanwezigheid op social media is een middel om het merk IK te laden. Facebookers zijn voortdurend bezig met dat proces. Kijk mij een leuk foto geupload hebben, kijk mij slimme dingen zeggen, kijk mij aardig zijn, kijk mij een leuke vakantie hebben gehad, kijk mij verschrikkelijk duurzaam bezig zijn, kijk mij veel vrienden hebben, kijk mij een mooie profiefoto hebben, en weer een andere, en weer een andere. Precies, zo kun je nog wel een tijdje door gaan. Narcisme en exhibitionisme dus.
Dus als je iets met social media wilt, vergeet dan de nerdspeak van je tech-savvy adviseurs. Gebruik je boerenverstand en stel jezelf de vraag: wat draagt deze uiting bij aan het merk IK van de communicatiedoelgroep? Wordt hun imago er beter van als ze je product endorsen, als meedoen aan dat spelletje? Worden ze gezien als brengers van goed nieuws? Krijgen ze de lachers op hun hand? Etc. Ja, doen. Nee, laten.
En als je echt wilt weten wie er onopgemerkt naar je facebookpagina kijkt, klik dan hier.
Vrienden plaatsten het volgende bericht op je prikbord:
Robert schreef:
I just saw who STALKS me here on Facebook! You can see who creeps around your profile too! http://www.facebook.com/l/22df7;www.coolredirect.com/stalker.
Enfin, je klikt op de link, want wie wil er nu niet weten wie er in je geïnteresseerd is. Je krijgt een mooi schermpje dat heel erg Facebook oogt met de vraag of de applicatie toegang mag krijgen tot al je Facebookgegevens. Even denk je, daar gaat mijn privacy, maar de nieuwsgierigheid overwint: Wie vindt mij interessant? >KLIK!
Achteraf blijkt het een ordinaire gegevensdiefstal te zijn, waarbij ook al je vrienden uitgenodigd worden om erachter te komen wie ongezien hun Facebookpagina bekijkt. Ik heb ongeveer 15 van die verzoeken gekregen. En op de eerste heb ik geklikt (bedankt Stephan Gonnissen ;-)).
Binnen korte tijd was heel Facebook geïnfecteerd.
Waarom is deze actie succesvol? Omdat hij gebruik maakt van de twee drijvende krachten achter het succes van Social Media: narcisme en exhibitionisme. De zuigende urgentie om toch maar vooral iemand te zijn en dat aan heel de wereld te tonen. Aanwezigheid op social media is een middel om het merk IK te laden. Facebookers zijn voortdurend bezig met dat proces. Kijk mij een leuk foto geupload hebben, kijk mij slimme dingen zeggen, kijk mij aardig zijn, kijk mij een leuke vakantie hebben gehad, kijk mij verschrikkelijk duurzaam bezig zijn, kijk mij veel vrienden hebben, kijk mij een mooie profiefoto hebben, en weer een andere, en weer een andere. Precies, zo kun je nog wel een tijdje door gaan. Narcisme en exhibitionisme dus.
Dus als je iets met social media wilt, vergeet dan de nerdspeak van je tech-savvy adviseurs. Gebruik je boerenverstand en stel jezelf de vraag: wat draagt deze uiting bij aan het merk IK van de communicatiedoelgroep? Wordt hun imago er beter van als ze je product endorsen, als meedoen aan dat spelletje? Worden ze gezien als brengers van goed nieuws? Krijgen ze de lachers op hun hand? Etc. Ja, doen. Nee, laten.
En als je echt wilt weten wie er onopgemerkt naar je facebookpagina kijkt, klik dan hier.
Abonneren op:
Posts (Atom)