De beurs in crisistijd.

Traditiegetrouw is oktober de woonmaand en die woonmaand wordt in Nederland ontkurkt door de Woonbeurs in de Amsterdamse RAI. Normaal is dat een feestje en ik wilde weten of de inzakkende AEX-index de interieurbranche kopschuw heeft gemaakt. En of de krimpende budgetten de creativiteit hebben aangewakkerd of juist voor kaalslag hebben gezorgd. Het viel mij allemaal niet tegen. Verschillende exposanten gingen slim om met de lege portemonnee.

Winnen met weinig geld.

Een heel goed voorbeeld is de stand van Loods 5, die niet voor niets de wisselbeker voor de mooiste stand in de prijzenkast mag zetten. Een prettige spullenuitdragerij bij elkaar gehouden door industriële materialen. Blikvanger is een transportband waaraan grote shoppers bungelen die je ook nog eens gratis kon meenemen. De stand past precies bij het merk, is speels, alles behalve pompeus en dus zo bijdetijds als wat.

Karton en spaanderplaat.

Grappig en functioneel (niet persé mooi) vond ik ook de kartonnen stand van fabrieknl.com. Een verzamelplaats van opgeknapt designantiek. Ook hier sluiten merk en stand naadloos op elkaar aan en bovendien is de bordkartonlook een mooie ironische verwijzing naar de crisis. Karton was nog net geen thema. Want de stand van uitgeverij Frame bestond helemaal uit gestapelde kartonnen dozen. Ook een verassende crisisaanpak, maar misschien iets minder geslaagd. 101 Woonideeën pakte het weer anders aan. Hier geen echte meubels (veel te duur) en gezellige verlichting (idem), maar alleen uit wit spaanderplaats gezaagde stripmeubels in een zwart wit getekend interieur. Leuk en origineel bovendien, maar gelukkig was er ook een shop met geinige spulletjes.

Pleinvrees?

Een andere zuinige keuze is het inspiratieplein. Niks mis mee, consumenten staan er voor in de rij. Die van Flexa en Luxaflex was werkelijk enorm, terwijl het lichtadviesplein met adviseurs van Oak-licht eerder intiem was. Het zijn geen stands die meedingen naar de prijzen, maar het zijn prettige hubs waar je in een korte tijd veel consumentencontact hebt. Precies: concrete resultaten.

Hoofdafwendende luxe.

Natuurlijk was er ook veel hoofdafwendende luxe. Maar minder dan andere jaren. EH&I had een naar binnen gekeerd huis gemaakt. Een warme, veilige plek die de boze buitenwereld buitensluit. Kleine ingangen, overal filterende schutters, donkere kleuren, weinig licht en dikke tapijten. Een fluwelen handschoen waarmee de koele realiteit van alledag wordt getemperd. En daarmee vallen merk en stand keurig samen. VT Wonen deed het zuiniger aan. De voorzijde heeft een sterke, stevige vorm, de achterzijde vertedert met die rookpluimpjes en die fiets. Binnen heeft wit toegeslagen. Het is een beetje een troeperige reïncarnatie van des Bouvries' eerste witaanval. Ik kan het mis hebben, maar blad en merk lijken een beetje zoekend. Het cocoon antwoord van EH&I sluit in ieder geval beter aan bij de tijdgeest. En dan waren er nog een door Piet Boon ontworpen übersloep en een stand met een prijzig ogende conceptcar van Volvo. Dat had uitleg nodig, vonden ze bij Volvo.

Geen id.

Weinig stands met een idee dit jaar (nee, kleur is geen idee, evenals licht en ook boompjes zijn geen idee). Ik kwam er eentje tegen die wel aardig was. Van zolder tot loft, twee klokgevels waarvan er een, een heel herkenbare rommelzolder herbergde, en de ander een opgeknapt paleisje. Twee dingen van een totaal andere orde. Wie is de afzender van de stand, en waar moet je met de troep heen als je de rommelzolder hebt opgefrist? Geen idee. Maar de stand is leuk. Geen duurzaamheid bovendien. Wel een paar pogingen waarvan er eentje mij is bijgebleven. Die van fair trade design, niets bijzonders als stand, maar wel prettig echt. Wonderlijk dat er relatief weinig aandacht was voor planeetbesparende oplossingen.

Niks als alles.

Ja, en dan het grote meer met minder doen. Klare lijnen, een heldere lay out, voldoende ademruimte rondom, en heel prominent en visueel sterk de merknaam soeverein zwevend boven de magnifiek uitgelichte objecten. De stand van Gelderland. Wat mij betreft de mooiste in zijn niksheid, de ultieme crisisstand, ontworpen door Scholten & Baijings. Geen wisselbeker helaas, maar wel genomineerd.