Qua Vrij Nederland worstelen adverteerders met een hardnekkige kennisachterstand.

Het gaat goed met Vrij Nederland. Je merkt het op de redactieburelen, je merkt het op de afdeling marketing, je ziet het aan de HOI cijfers, maar adverteerders worstelen nog met een kennisachterstand. Tijd voor actie. Samen met Raymond van Kasterop en Viola Rudelsheim van Weekbladpers hebben we een aantal acties bedacht die daar iets aan gaat doen. Online en offline.

Vrij Nederland komt adverteerders tegemoet in moeilijke tijden.
Actie die gelijk liep met de formatieactie van Vrij Nederland. Mailing, e-mailing en financiële injectie in de vorm van 5 kilo muntdrop.

Wat geef je een jarige die alles al heeft?
Je wordt maar een keer zeventig. En je maakt maar een keer zo'n mooi jubileumnummer. Uitgelezen kans voor adverteerders om in te haken. Mailing en e-mailing.

Onopgevoede kinderen, wat doen we eraan?

Novilon is een vloer met veel fijne eigenschappen. Maar eentje wordt er meestal over het hoofd gezien. Het is ook een stille vloer. Zowel wat betreft contactgeluid als omgevingsgeluid. Dat maakt ‘m ideaal voor mensen met kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Opgevoede en onopgevoede.

Doelstelling: Duidelijk maken dat Novilon een stille vloer is.

Medium: Woonbladen (VT Wonen, 101 Woonideeën, Ariadne at Home), Woonbeurs en online.

Opdrachtgever: Forbo Flooring

Bureau: R/L communicatieatelier

Creatie: Jos Cornelissen, Rob Linssen, Michiel Heesbeen

Fotografie: Hotze Eisma.

Verantwoordelijk bij klant: Marlien de Widt

De 'gewone man' is een instituut dat met kolossale subsidies overeind wordt gehouden.

Er is veel te doen over de subsidiëring van kunst en cultuur. Het zou een linkse hobby zijn. Nu ben ik toevallig een liefhebber van onbegrijpelijk toneel, 'dat-kan-ik-ook' kunst, wazige films, piep-knor muziek en duffe vioolsonates. Het houdt de geest open en verbreedt de blik. Niet onbelangrijk voor een reclamecreatief lijkt me. Maar in deze middelpuntzoekende wereld is de gewone man de maat der dingen. En ja hoor, de gewone man houdt niet van cultuur. Dat vindt-ie maar elitair. Hij zit liever met een kroket en een pot bier naar voetbal te kijken, of naar RTL Boulevard. En omdat de gewone man zich met het rode potlood in het pluche lijkt te wringen, vindt de gewone man, bij monde van Wilders en Rutte, dat uitgebreid het mes gezet dient te worden in kunst en cultuur.  “Dus als ‘die’ mensen naar ‘dat’ theater gaan legt de overheid het tienvoudige bij?! Weg met die subsidies.”  Scoren!

Maar daarbij ziet de gewone man één detail over het hoofd. Het solidariteitsbeginsel. Kijk, diezelfde gewone man kost de samenleving nogal wat. ‘Ze’ souperen zo’n beetje de complete ruif leeg van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (67,102 miljard). ‘Ze’ verdampen achteloos het grootste gedeelte van het potje van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (63,846 miljard). Ik ben bang dat het potje Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, goed voor 36,542 miljard, voor het grootste gedeelte verdwijnt in de bodemloze put die ‘gewone man’ heet (uitgezonderd natuurlijk de helft van cultuur en media potje van 1,857 miljard). Om nog maar te zwijgen van de centen waarvoor Jeugd en Gezin verantwoordelijk zijn (6,510 miljard).

Daar staat van de kant van de gewone man niet bijster veel tegenover. De gewone man verdient nu eenmaal niet zo bar veel en bijgevolg is de bijdrage per gewone man aan de overheidsfinanciën bescheiden in verhouding tot het beroep hij er op doet. Kortom, de ‘gewone man’ is een instituut dat met een kolossale subsidie overeind wordt gehouden. Niks aan de hand. We vinden allemaal, inclusief ondergetekende dat het solidariteitsbeginsel, de basis van onze verzorgingsstaat, overeind moet blijven. Dat heet beschaving. Maar, het zou de gewone man sieren als hij blijk gaf van enige wederkerigheid op dat gebied. En omdat dat wellicht teveel gevraagd is, zouden zijn volksvertegenwoordigers respectvoller moeten omgaan met de verworvenheden van kunst en cultuur. En ze niet tot inzet moeten maken van een populistisch rookgordijn dat het onvermogen om echt structureel in te grijpen in de overheidsfinanciën maskeert. Ook dat heet beschaving.

Geschreven als column voor adformatie.nl